Pazarlarımızdan Sevgilerle...

 İnsanlar, avcılık yaparak yaşamayı bırakıp yerleşik hayata geçtikten ve toprağı ekip biçmeye başladıktan sonra dünya çok değişti. Toprağın verimi sayesinde kendilerini daha güvende hissettiler. Beslenmelerine özen gösterdiler ve daha sağlıklı yaşadılar. Bu hayat tarzı üretilmeye devam eden ürünlerin tüketilemeyenleri ne yapacakları sorununu getirdi. İşte tarımı keşfeden insanlar tarım sayesinde para kazanmayı da böyle keşfettiler.                                              

                                                 

Nazilli pazarlarında da binlerce yıldır devam eden gelenek sürüyor. Hemşerilerim, toprak kokan köylüler kendi yiceklerinden artan ürünlerini pazarlarda sergiliyor. Yüzlerinden okunan saflık onların ürünlerine daha fazla lezzet katıyor.

Her biri küçük küçük tezgahlar açıyor. Hepsine yetecek kadar yer var ki zaten çok fazlasında gözleri de yok. O tezgahları özenle hazırlıyorlar. Ürünlerinden de o kadar eminler ki hiç pazar çığırtkanlığı yapmıyorlar.

Zaten hepsinin mutlaka devamlı müşterileri oluyor. "Bugün ne var Ayşe abla?", "E daha geçen hafta yarı fiyatına satmıyo muydun sen bunu Döndü teyze?" lafları sürekli duyuluyor. Orada sadece bir alışveriş yok, aynı zamanda insanların kilometrelerce uzaklıktaki bağları da var.

Samimiyetlerini suistimal ettiğim düşünülebilir. Ben sadece onların temizliğini, dürüstlüğünü elimden geldiğince herkese ulaştırmaya çabalıyorum. Buna herkesin hakkı var. İmkanı olana da gelip bu sahneleri görmelerini tavsiye ediyorum. Tüm Ege'nin bu tertemiz insanlarını görmelerini, tanımalarını istiyorum. Biliyorum, çok zor. Hatta herkesin böyle imkanının olması bu samimiyeti, bu doğallığı bozar diye de korkuyorum. Fakat tek bildiğim şey bu insanlar kendi sofralarına koymadıkları ürünleri asla satmıyorlar.