Babalar Ve Çocukları

Resimdeki kişi babam Emin Öztürk. Yanındaki de torunu, yeğenim Mehmet Emin Öztürk. Birlikte bir fotoğrafımızı koymaktansa bu fotoğrafı seçtim. Bunu seçmek geldi içimden.

Dün babalar günüydü, tüm babaların sevgiye ve saygıya layık olduğu her günün dışında farklı bir anlam ifade etmese de güzel bir gün babalar günü. Babalar pek sevmezler aslında bu günü. Genelde hediyeler kendi paralarıyla alınır da ondan. Bu işin şakası tabii ama gerçekten evin reisi olmanın getirdiği sorumlulukla bir öpücük, bir sarılma yeter onlara.

Babam, şimdi yerinde yeller esen, üzüntüyle hatırladığım Sümerbank emeklisi. Çalıştığı zamanlar dün gibi aklımda. Aklımda olan bir diğer şey de haftasonu tatillerinde bakımını hiç eksik etmediği bahçelerimize, tarlalarımıza gidişi. O zamanlar bizimle piknik yapmaya, gezmeye gitmediği için kızardık ona. Bahçe uğraşlarını pek sevmezdik. Diğer çocuklar gibi gezmek, tozmak isterdik. Şimdi düşünüyorum da, çocukluk gerçekten enterasan.

Çünkü, onun uğraşlarının meyvelerini yiyoruz şimdi. Başıboş bıraksaydı eğer elinde olan toprakları şu anda çok üzücü bir şekilde verimsiz bir halde olurlardı. Ancak, şimdi sürekli ürün veren topraklarımız var. Mutlu bir doğa, temiz bir hava için çırpınan babamla gurur duymayayım da ne yapayım.

Babam şimdi Yenice Köyü'nün muhtarlığını yapıyor. Çevre insanları kendisini çok seviyor. Nasıl sevilmesin ki. Kendi ihtiyaçlarını bile bazen unutuyor köy için çalışmaktan. Onu köyden koparamamamız bize sıkıntı değil sevinç veriyor artık. Böyle bir babaya sahip olduğum için çok mutluyum. İyi ki varsın babacığım.